- «با ما نگویْ از مرگ...» شعربرگردانی از داوود خانیخلیفهمحله
- بیتی از داوود خانیخلیفهمحله در روز جهانی خر
- عصرِ مجنونانِ لیلاکوه شهرِ لنگرود
- مصراعِ « غمخورَکترینهای عالَم» از داوود خانیخلیفهمحله
- «زیر سقف نوبهار» داوود خانیخلیفهمحله
- «مرگ برگ بر خاک نرم» شعربرگردانی از داوودخانیخلیفهمحله
- برگردان بیترباعیای از دیگو مارادونا
- شعر کوتاهی پساز خاکسپاری دیگو مارادونا
- وَرف، چوپاره زِئنه! (برف، دانهدرشت میبارد!)؛ بیچاره گالشها!
- بیتی کتابی
آخرین مطالب
امکانات وب
انارستان‌محله؟!یاملش
پسوند "سِتان" به گیلکی می شود "کَلَه" مانند "انارکله" و "کونوس‌کله" که البته پسوند " کله" در فارسی قدیم نیز کاربرد داشت و امروز در فارسی به‌جای انارکله می‌گویند: "انارستان" و به‌همین قیاس و توضیحاتی که داده‌شد، پسوند "زار" که به‌گیلکی ، "جار" گویندَش. مانند: "لولِه‌جار؛ لَلَه‌جار" به معنی " نِی‌زار " فارسی و...
با این شرح کوتاه، می‌خواستم بپرسم محله‌ای که در شهر املش جاخوش کرده‌است و انارستان‌محله می نامندَش، به‌نظر شما با وجود دو پسوند پیوسته‌ی "ستان" و "محله"، می‌توانیم بگوییم در نام‌گذاری این مکان، آوردنِ کلام به‌اقتضای مقام به‌شرط فصاحت نبوده و حشو است؟!
به‌طور حتم این‌گونه نیست. چرا که وقتی می‌گوییم انارستان، با اسم مرکب عام روبه‌روایم و در این میان اگر کسی در شهر املش از شما بپرسد:
-می‌خواهم بروم انارستان.
تعجب خواهید کرد و جواب می‌دهید:
- املش تا بخواهی پر از انارستان است. کدام انارستان؟
و بعد، ممکن است پیش‌دستی کنید و دَمِ دست ترین مکانش، حاشیه‌ی رودخانه را نشانش بدهی و بگویی:
برو ببین چه خبر است.
اما وقتی بگوید:
- می‌خواهم بروم انارستان محله.
آن‌وقت ذهنتان بر روی اسم مرکب خاص(مکان خاص) متمرکز می‌شود؛ یعنی محله‌ی که آن را از انارستان‌های دیگر مجزا می‌کند و به همین منظور می‌توانیم نتیجه بگیریم که در این نام‌گذاری، پیشینیان ما به‌درستی، کلام به‌اقتضای مقام به‌شرط فصاحت را صورت بسته‌اند و بس.
املش؛ 26 فروردین 98 - داوود خانی خلیفه‌محله
ما را در سایت یوسف علیخانی؛ نویسنده ای که با واژگان، می رقصد و می نویسد دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : 3dkhlangeroodi0 بازدید : 155