سروده‌ای از استاد کریم رجب‌زاده در رثای رومینا اشرفی

گلوی تو

آوازخوان کدام رودخانه بود

که به رودخانه بدل شد

داس

چه معجزه‌ها که نمی‌کند

امسال

تمام شالی‌های تالش

سرخ است

دشت‌ها و دامنه‌ها سرخ‌اند

نگاه کن

این لاله‌ها

دختران زنده‌بگورند

که با زبان تو می‌خوانند:

«از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه:

اِنّی رَأیْتُ دَهْراً مِن هَجْرِکَ الْقَیامَه»

**

بیت پایانی، مطلعی از غزل‌های «حافظ» است.